فقط غروب جمعه نیست که

دلگیر است....................

کافیست دلت "گیر"باشد.

آنکه میرود نمیفهمد..........

اما آنکه بدرقه میکند خوب میداند

کاسه آب معجزه نمیکند.

تنهایی همین است

تکرار نا منظم من بی تو

بی آنکه بدانی

برای تو نفس میکشم.

هزاران نفر در حسرت تو

تو در حسرت یکی........

و چقدر همه تنهاییم.

میگویند قسمت نیست حکمت است

خدایا.....................

من معنی قسمت و حکمت را نمیدانم.

یه جایی هست که باید دستشو

بکشی نگهش داری صورتشو میون

دستات بگیری تو چشاش زل بزنی و بگی:

"ببین من دوست دارم.......نرو"

حوا که بغض کند

حتی خدا هم اگر سیب بیاورد

چیزی به جز آغوش آدم ارامش نمیکند.

روی قلبی نوشته بودند:

شکستنی است مواظب باشید

ولی من روی قلبم نوشتم:

شکسته است راحت باشید

میخواهم برگردم به روزهای کودکی.........

ان زمان که پدر تنها قهرمان بود....

عشق:تنها در آغوش مادر خلاصه میشد.

بالاترین نقطه زمین شانه های پدر بود

بدترین دشمنام:خواهر و برادرهای خودم بودند

تنها دردم:زانوهای زخمی ام بودند

تنها چیزی که میشکست:اسباب بازیهایم بود

و معنای خداحافظ: تا فردا بود

خدایا هیچی نمیخوام ازت

فقط عشقمو برگردون بهم

چیز زیادیه!!!!!!!!!!!!!!!!!

من برای سالها مینویسم

سالها بعد که چشمان تو

عاشق میشوند افسوس که قصه ی

مادربزرگ درست بود:

همیشه "یکی بود یکی نبود"

هیچکس نفهمید که خداوند هم تنهاییش

را صدا میزند:"قل هوالله احد"

از پس خوابت را دیده ام دیگر نمیگویم

خوابم می اید..........

میگویم "یارم می آید"

وعده ی ما همان رویای همیشگی.

خدایا اخرش نفهمیدم

اینجایی که هستم

تقدیر من هست........

یا تقصیر من........

به تو که فکر میکنم...

بی اختیار به حماقت

خود لبخند میزنم

سیاه لشگری بودم

در عشق تو........

و فکر میکردم بازیگر

نقش اولم.........

"افسوس"

   آسمان به آسمان ،

   کوچه به کوچه ، 

   رویا به رویا ؛

   هر جایی که مینگرم

   با منی اما.................

   دلم برایت تنگ میشود .

نیا باران زمین جای قشنگی نیست

من از اهل زمینم.........

خوب میدانم که گل در عقد

زنبور است ولی سودای بلبل دارد

و پروانه را نیز دوست دارد.

بارانی باید تا که رنگین کمانی براید

و لیموهایی ترش تا که

شربتی گوارا فراهم شود

و گاه روزهایی در زحمت

تاکه از ما انسان هایی توانا تر

بسازد خورشید دوباره خواهد

درخشید زود...خواهی دید.

وقتی عطر تنت را میخواهم به باد

هم التماس میکنم خدا که جای

خود دارد.

از عجایب عشق همین است

تنها همان آغوشی آرامت میکند

که دلت را به درد میاورد.

خسته ام.................

اما تحمل میکنم....

خدایا روزگارت با من و

احساسم بد تا کرد.

رویاهایی هست که شاید هرگز

تعبیر نشود......

اما همیشه شیرین اند

مثل رویای داشتن تو........

چه بی رحمانه تنها شدم......

در اوج جوانی و غرق رویا بودم

چه بی رحمانه رویاهایم نابود شد

چنان تنها شدم که خالی از هر

ارزو و رویا شدم...........

دیگر زندگی هم چشمانش را

به رویم باز نمیکند.......

چه ناباورانه دستهایم تنها شد

که گویی غریبانه به دنیا امده ام

هرچند که غریبانه زندگی کردم

و میدانم که تنها و غریب برای

همیشه خواهم خوابید.

لمس کن کلماتی را که برایت مینویسم 

 تا بخوانی و بفهمی که چقدر جایت خالیست

تا بدانی نبودنت ازارم میدهد....

لمس کن نوشته هایی را.....که لمس ناشدنیست و عریان

که از قلبم بر قلم و کاغذ میچکد....لمس کن گونه هایم را

که خیس اشک است و پر شیار

لمس کن لحظه هایم را....تویی که میدانی من چگونه

عاشقت هستم   لمس کن این با تو نبودن ها را

لمس کن.........همیشه عاشقت میمانم

"دوست دارم ای بهترین بهانه ام دوست دارم"

دلتنگیم را برای تو با مداد کودکی ام

مینویسم که هیچ گاه دروغ نمیگوید.

قرارمان فصل انگور.....شراب شدم بیا

تو جام بیار......من جان......جانم را

خالی از جان کن هراسی نیست

فقط تو خوش باش همین مرا کافیست.

هوایت که به سرم میرند دیگر

در هیچ هوایی نمیتوانم نفس بکشم

 عجب نفس گیراست هوای بی تو بودن.

هر جا دلت شکست قبل رفتن خودت

جاروش کن تا هر نا کسی منت

دستای زخمیشو رو سرت نزاره.

          "به نام ناقوس کلیسای قلبم"                                                        

ای کسانی که مامور کفن و دفن من هستید

"به روی تابوتم پارچه ی سیاه بکشید تا همه

بدانند سیاه بخت از دنیا رفتم"

"چشمهایم را باز کنید تا همه بدانند چشم

انتظار بودم و در حسرت "

"دستانم را باز بگزارید تا همه بدانند دست

خالی بودم"

و تکه یخی بر روی مزارم بگزارید تا با

اولین تابش نور برایم بگوید و بر روی

سنگ مزارم بنویسید:

"رنجیده دلی خسته در این خلوت خاموش"                                                                                                                                                     

جاده ی ارزوهایم آنقدر دست انداز

دارد که از رسیدن به ارزوهایم

پشیمان شدم.

ویکتور هوگو میگه:هرگز به کسی که

دوستش داری نگو دوست دارم.

ویکتور هوگو بیجا کرد:

     "دوست دارم   دوست دارم"

کافه چی قهوه ام را شیرین کن

ان روزهایی که تلخ میخوردم

    "روزگارم شیرین بود"