فریادها مرده اند

سکوت جاریست

تنهایی حاکم سرزمین بی کسی است

میگویند خدا تنهاست

ما که خدا نیستیم

پس چرا تنهاییم؟؟؟؟

نمیدانم پس از مرگم که آید بر مزار من

که بنشیند به سوگ من

سیاه چشمی سیاه بر تن کند یا نه

تو را سوگند به جان دلبرت سوگند...

مرا هم یاد کن آن شب که من در زیر

خاک سرد تنهایم....

تنهایی را دوست دارم:

بی دعوت می اید....

بی منت می ماند...

بی خبر نمیرود.

این روزها که میگذرد یک ترانه تلخ

قصه ی تنهایی مرا می سراید

سمفونی گوش خراشی است

روزهاست پنبه دگر فایده ای ندارد

باید باور کنم "تنهایم" تنها

مانده ام در کوچه های بی کسی

سنگ قبرم را نمی سازد کسی

مرده ام خاکسترم را باد برد

بهترین یارم مرا از یاد برد.

نقاش نیستم ولی تمام

لحظه های بی تو بودن

را "درد" میکشم.